De verkiezing van Beste Doortrapper van 2022 is bezig. Je kunt jezelf of een andere 60+er nomineren voor deze eer, mits ze een echter fietser zijn of een bijzonder fietsverhaal hebben. Lyanda Leeuwin, 72 is iemand die sowieso aan die vereisten voldoet. Ze is een kwieke dame uit Amsterdam Oost met een vriendelijke lach. In de woonkamer staat een hometrainer – ‘van mijn dochter gekregen als cadeau’ – en een klok in de vorm van een fiets. Lyanda houdt van fietsen en dat is te merken. Iedere dag stapt ze wel even op de pedalen. ‘Ik zeg altijd: mijn fiets is mijn Mercedes Benz.’
Wanneer leerde u fietsen?
‘Ik heb pas later in mijn leven leren fietsen, in Suriname. Ik was al vijftien jaar denk ik. Hier in Nederland leren ze al veel jonger fietsen maar Suriname is niet echt een fietsland. Al denk ik dat veel Surinaamse mensen meer zouden fietsen als er goede fietspaden waren. Ik weet niet meer waarom ik het wilde leren, maar ik oefende op een herenfiets uit de buurt. Maar die herenfiets had zo’n spijl in het midden he. En als ik me dan vergiste, boem!, dat deed wel veel zeer.’
Bent u gelijk gaan fietsen toen u in Nederland kwam?
‘Nee. Eerst woonde ik in Den Helder, daar fietste ik niet zo vaak. Het is frappant maar pas toen ik naar Amsterdam verhuisde ben ik gaan fietsen. Ik kreeg een baan in het maatschappelijk werk en ging ik naar alle afspraken op de fiets. Ik heb dertig jaar maatschappelijk werk gedaan, dus dat zijn behoorlijk wat kilometers. Door weer en wind, zon en regen. Door de Watergraafsmeer, Amsteldorp, IJburg, Betondorp, de hele omgeving fietste ik door.’