Afbeelding
dinsdag 18 mei 2021

Hoofduitvoerder Hessel de Ree van de Entree: ‘Minutieus plannen is de basis’

Hilde Postma

Er wordt bij Amsterdam Centraal nog steeds hard gewerkt aan het project De Entree – de herinrichting van de stadkant van het centraal station – waar de Vervoerregio als partner bij betrokken is. Na technisch manager Tonnie Brandt van het ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam vertelt ook Hessel de Ree – hoofduitvoerder van Max Bögl Nederland B.V. – over het complexe project waar onder meer de bijzondere fietsenstalling onderdeel van uitmaakt: ‘De Entree op het Stationsplein in Amsterdam is een in het oog springend project waar ik bewust voor heb gekozen. Het is een intensief werk met de drukte die er is bij CS in een omgeving met veel stakeholders. Heel boeiend, ik zie daar wel een sport in.’

Door Ethel van Kesteren

Speelveld

‘Of dit project het onmogelijke van ons vraagt? Dat vind ik niet, anders schrijven we niet in op een contract. We weten wat ons te doen staat en krijgen voldoende mogelijkheden om ons werk te doen. Minutieus plannen is voor mij de basis om het complexe werk van de hele herinrichting van het Stationsplein voor elkaar te krijgen. Daar zit mijn toegevoegde waarde in. Niet vreemd als je weet dat ik uit de spoorwereld kom waar tot op de minuut wordt gepland. Ik belicht vooral ook de details van de werkzaamheden. Zo voorkom je verrassingen waardoor het werk stil komt te liggen. Bij het plannen kijk ik altijd heel erg naar wat nodig is om het werk veilig te maken en het verkeer te laten doorgaan. Fietsers, voetgangers, bussen, trams en auto’s. Als we meer ruimte nodig hebben om werkzaamheden veilig uit te kunnen voeren dan we contractueel hebben afgesproken, ga ik in gesprek. Als je vooraf goed afstemt en uitlegt aan je opdrachtgever en projectpartners waarom dingen veranderen, krijg ik alle partijen negen van de tien keer mee. Want als de veiligheid in het geding komt, is flexibiliteit nodig van iedereen om er een veilig en beheerst werkgebied van te maken. Het is het speelveld van geven en nemen. Een stabiele planning geeft houvast en stabiliteit waardoor je af en toe die kleine zijsprongen naar links of rechts kunt maken.’

Creativiteit aanboren

‘Een van de lastigste opgaven was de buitengebruikstelling van de kruising Damrak/Prins Hendrikkade. Veel voetgangers lopen hier uit het station de binnenstad in. In het contract staat hoeveel loopruimte er moet zijn. In de praktijk bleek dat niet realiseerbaar. We hebben behoorlijke discussies hierover gehad met Amsterdam. Uiteindelijk hebben wij het opgelost door een houten voetgangersbrug op te hangen aan de damwand boven de bouwkuip. Zo is ruimte gecreëerd om veilig te lopen én te werken. Een andere eis in het contract die creativiteit van ons vroeg, zijn de ‘overbrengritten’ tijdens de 24 weken waarin de tramsporen aan de oostzijde eruit liggen. Overbrengritten zijn tramritten van de opstelplaats op het Zeeburgereiland naar de remise voor onderhoud. De oplossing? Een tijdelijk spoor over een oude brug bij de Prins Hendrikkade. Maar na elf weken moet dit tijdelijke spoor weg vanwege andere werkzaamheden. Het werk aan de oostzijde is dan nog niet klaar maar de nieuwe tramsporen op het oostelijk Stationsplein liggen er al wel. We zorgen dat trams ’s nachts veilig over ons werkterrein overgebracht kunnen worden.’

Tijdelijke houten hangbrug om voetgangers de ruimte te geven.

Kunst

‘De kunst is om alle disciplines met elkaar te laten praten om tot oplossingen te komen. Met één discipline kom je er niet. Als je multidisciplinair bezig bent, kan je dingen met elkaar verbinden. Dus samen met de constructieclub die ook de bouwkuip bestiert, het weginfrateam, het traminfrateam en het kabels- en leidingenteam. En met onze partners: de gemeente als opdrachtgever, GVB, Metro en Tram, de Vervoerregio Amsterdam, Liander, Waternet, NS, het omgevingsteam, nood- en hulpdiensten. En heel belangrijk als je het voorplein zolang dichthoudt, is het om ondernemers als Loetje en Stromma rondvaarten te betrekken. Het contact met alle projectpartners gaat door corona vrijwel helemaal digitaal. Dat gaat prima, maar het is steriel. Omdat ik heel erg van de relatie ben, mis ik het live contact. Ik vind het belangrijk om elkaar aan te kijken. Dat is toch anders via een scherm, net als een grapje en dolletje op zijn tijd. Omdat het in onze twee bouwketen lastig afstand houden is, hebben we vanaf begin mei als de volgende buitengebruikstelling van de tram begint een verdieping in het centraal station gehuurd. Alle mensen die daarvoor aan de slag gaan, kunnen dan fatsoenlijk schaften en instructies krijgen op anderhalve meter.’

Ontdekking

‘Zelf ben ik het grootste deel van de week in Amsterdam omdat er een aanspreekpunt aanwezig moet zijn voor de opdrachtgever en bouwteams. Bovendien loop ik tweewekelijks veiligheidsrondes met de veiligheidsmanager van de gemeente. Wij zijn elkaars tegenhanger bij de veiligheid checks in en buiten de bouwkuip. Omdat ik bij Den Bosch woon, reis ik dus elke week naar Amsterdam. Wat grappig is: ik heb het openbaar vervoer ontdekt! Ik heb hier geen auto nodig. Er ging echt een wereld voor me open. Vanuit huis ben ik zo bij de trein en in Amsterdam stap ik uit op mijn werkterrein! Sneller, geen file en ik kan werken tijdens het reizen. Ik heb nooit beseft dat het zo makkelijk reizen is met de trein. Vorig jaar toen het ov alleen voor mensen met een essentieel beroep was bedoeld, heb ik wel de auto gepakt.’

Vernieuwing tramspoor Damrak

Slijtvast staal

‘Als civiel techneut vond ik het uitzoeken van het materiaal voor de spoorstaven en het maken ervan de leukste opdracht. Amsterdam stelt als eis om voor de staven het hele harde staal Dillidur te gebruiken, waardoor ze veel slijtvaster zijn. Dit type staal is hier nog niet eerder gebruikt. We hebben ervoor gekozen om ze speciaal te laten maken. De staven en bogen in Nederland, de wissels in Tsjechië. Alles was nieuw van het lasproces tot het buigen van de spoorstaven. Echt uitvinden! Door corona liep ik dan ’s avonds in een lege fabriekshal om te keuren of alles conform tekening was en van het juiste materiaal. In Tsjechië ben ik zes keer geweest. Toen dat niet meer kon, heb ik gekeurd op basis van foto’s en ander beeldmateriaal. Ondanks corona is het gelukt om de sporen op tijd klaar te hebben. Zo is De Entree voor mij een boeiend project op vele fronten!’