Afbeelding
woensdag 22 juni 2022

Stage lopen als OV-coach, hoe is dat?

Jasmijn van Engelen

Ze staat open voor anderen en wil iedereen graag helpen. Behulpzaam is hét woord dat Marijke Westenberger perfect omschrijft. Als 2e-jaars student Social Work en stagiaire bij OV-coach heeft ze de afgelopen acht maanden verschillende mensen begeleid in het zelfstandig reizen binnen de vervoerregio Amsterdam. Hoe is het om OV-coach te zijn? En wat heeft zij geleerd van haar stageperiode? Marijke vertelt: ‘Het is heel mooi om te zien dat iemand zelfverzekerder wordt.’

Waarom wilde je stage lopen als OV-coach?

‘Ik heb de stageplek gevonden via mijn hogeschool. Daar was een stagemarkt en ik vond de Vervoerregio gelijk het meest enthousiast overkomen als organisatie. Dus toen heb ik een sollicitatiegesprek gevoerd en er was van beide kanten een goede klik. Omdat ik pas in mijn 2e jaar zit, wilde ik een stage doen waarbij je mensen van verschillende leeftijdsgroepen en mensen in meerdere doelgroepen tegenkomt. Zo kon ik kijken of er een bepaalde groep is waar ik later mee wil werken. Mensen die zich aanmelden voor de OV-coach zijn erg verschillend. In leeftijd en in leefsituatie. Dat vind ik leuk en uitdagend. Het is een goede plek om stage te lopen. Ik ben een doener, dus dat je ook nog veel samen op reis gaat is extra leuk.’

Wat voor mensen heb je begeleid?

‘Heel veel verschillende mensen. Ik begeleidde iemand die wilde reizen naar de dansschool. Die had dus één specifieke route die hij wilde leren. Ik heb ook een jongen geholpen die vrij wilde reizen, maar dat heel spannend vond. Hij wilde dus wennen aan het reizen in het algemeen. Ik had iemand die onverwachte situaties wilde oefenen zoals een omleiding en het uitvallen van een bus of tram. En ook een vrouw die wilde leren hoe ze informatie over het openbaar vervoer en over haar reis kon opzoeken. Weer een andere vrouw wilde comfortabel met de rollator leren reizen. Mensen met veel verschillende doelen dus.’

Hoe kwamen ze bij jou terecht?

‘Als iemand zich aanmeldt voor een OV-coach wordt er eerst een gesprek gevoerd over het doel van de deelnemer. Zoals ik net zei, kan dat erg verschillen. Dus je wilt eerst weten wat iemand wil leren. Dat gesprek voer ik niet zelf, dat doet een trajectbegeleider. Na dat gesprek is er een tweede gesprek met de deelnemer, mij – of een andere stagiair- en de trajectbegeleider samen. Om te kijken of er een klik is tussen de deelnemer en mijzelf en om te bepalen wanneer iemand begint. In dat gesprek bespreken we wat iemand wil en nodig heeft, en stemmen we samen af wat we gaan doen. Meestal ging ik dan de week erna al met diegene op reis.’

Liep je een specifiek stappenplan af tijdens het begeleiden?

Marijke lacht. ‘In het begin dacht ik dat dat de bedoeling was. Maar ik heb snel geleerd dat dat helemaal niet kan. Want iedereen wil andere dingen leren. Elk persoon leert ook op een andere manier. Sommigen vinden het prettig als ik veel vragen stel, terwijl anderen juist stilte fijner vinden. Sommigen willen vanaf het begin alles zoveel mogelijk zelf doen, terwijl anderen liever eerst meer begeleiding krijgen. Dus ik pas me aan de persoon aan om het voor diegene zo goed mogelijk te doen en tegelijkertijd iemand ook op een veilige manier uit te kunnen dagen. Wat ik wel altijd doe, is observeren. In het begin kijk ik goed naar wat ze al weten en wat nog niet. Na iedere reis schrijf ik een reflectieverslag voor de trajectbegeleider. Die geeft mij dan tips over wat ik beter kan doen of waar ik op kan letten.’

Wat zijn tips die je hebt gekregen?

Mijn leerdoelen waren ‘balans vinden tussen regie houden en loslaten’ en ‘gesprekstechnieken toepassen’. Voor beide leerdoelen kreeg ik tips. In het begin was ik nog niet erg bewust van mijn eigen gedrag. Dus vroeg de trajectbegeleider ‘waarom doe je zus of zo?’. Dat hielp mij bij het vinden van balans tussen loslaten en regie behouden. Ik ging bijvoorbeeld vragen aan mijn deelnemer: “kun je uitleggen wat we vorige week hebben geoefend?”. En als ik zag dat iemand iets zelf kon maar dat nog niet wist van zichzelf, dan bleef ik bewust op de achtergrond. Zodat diegene de leiding kon nemen. Daarnaast heb ik geleerd dat het belangrijk is om iemands vertrouwen te winnen. Dat kun je niet winnen als je jezelf niet openstelt. Dus ik ben vragen gaan stellen en heb dingen over mezelf verteld. Door de tips werd ik bewuster van wat de deelnemer nodig had.’

Hoeveel personen heb je begeleid?

‘In totaal heb ik zes mensen begeleid. Ik had van te voren geen verwachting over hoeveel het er zouden zijn, maar ik ben blij dat ik deze zes personen heb kunnen helpen. Ergens klinkt zes misschien weinig, maar sommige deelnemers hebben veel tijd en begeleiding nodig. Je weet nooit hoe lang iemand er over doet om iets te leren. En doordat ik acht maanden stage liep, heb ik drie trajecten ook afgerond. Die mensen heb ik zien groeien en opbloeien. Dat is heel mooi om te zien.’

Wat vond je van je stage?

‘Ik vond de organisatie heel leuk. Ik werd goed begeleid en heb daardoor zelf ook veel geleerd. In het begin kreeg ik verschillende workshops over doelgroepen waar je mee te maken krijgt. Daardoor werd ik niet zonder handvatten in het diepe gegooid. Daarnaast had ik een keer per maand intervisie met de andere stagiairs. Daarin konden we verhalen met elkaar delen en van elkaar leren. En de organisatie MEE Amstel en Zaan bestaat uit hele aardige mensen. Daarnaast vond ik het werk als OV-coach ook leuk. Het één op één contact met mensen is prettig. Je doet hele concrete dingen en naarmate je vaker met iemand reisde, zag je mensen meer zelfvertrouwen krijgen. Dat je zo’n impact op iemands leven kan hebben is bijzonder.’

 

Ben je ouder dan 12 jaar, woon je in één van de gemeenten van de Vervoerregio Amsterdam en wil je hulp bij het zelfstandig leren reizen? Vraag dan een OV-coach aan via ov-coach.nl of bel 020 308 45 00 (gratis).

Wil je net als Marijke ook stage lopen bij de OV-coach? Kijk dan op de website van de OV-coach!